Tour del Cafe – Tour El Ocaso In de lokale Colombiaanse koffieplantage “El Ocaso” vertelt en toont de gids het ganse koffieverhaal. Wij nemen actief deel: van het planten van de koffieboon tot het rijpen en het plukken van de rode koffiebes; van de koffiebonen, die ze machinaal uit de koffiebes halen tot het drogen en roosteren van de bonen in een serre. En natuurlijk uiteindelijk resulterend in het schenken van een heerlijk kopje koffie dat wij samen nuttigen. De plantage ligt in een heel mooie omgeving. Met een stukje taart genieten wij er achteraf van een prachtig uitzicht. De eerstvolgende jeep laten wij passeren en nemen de volgende, die een uur later ons komt oppikken. Jeep – Willyz: 6.000 COP/p.p. (heen en terug - 20 minuten) Tour del Café “El Ocaso”: 15.000 COP/p.p. (1uur20, kinderen aan halve prijs, enkel aan de kassa, aanbevolen door Lonely Planet)
Paardrijden met Alvaro Paardengids Alvaro Gomez haalt ons op in het hotel. Het is een kwartiertje wandelen naar zijn boerderij. Langs een mooie, groene laan belanden wij op zijn erf, waar de gezadelde paarden ons opwachten. De paarden heten: Puldorita (Belén) en Candelario (Santiago) en Perza (Kris) Alvaro Gomez neemt ons mee door de prachtige, groene, Colombiaanse bergen tot aan een schitterend uitzichtpunt met panorama over de vallei, Salento, Armenia en Filandia dat achter de bergen ligt. Tour: 140.000 COP (voor 3 personen, 2 à 2,5 uur, aangeprezen door Lonely Planet) Hotel “Ciudad Segorbe” Ons verblijf in dit hotel is zeker meegevallen, maar in vergelijking met ons vorig hotel in Medellín kunnen we stellen, dat wij hiervoor het dubbele van de prijs, een veel lagere kwaliteit kregen aangeboden. Minpunten waren vooral het straatlawaai van ´s ochtends vroeg, de voetstappen op de houten vloer van de hotelgasten boven ons en het geluid van het stromend water (douches, WC´s) van de andere kamers. Ook was het soms douchen met koud water. Daarentegen was het ontbijt uitgebreid en verzorgd in een ontspannende omgeving met kolibries die water komen drinken. Kamer: 185.250 COP/nacht (10% korting inbegrepen, eigen badkamer, 5 enkele bedden omdat wij de “slaapzaal” kregen, uitgebreid ontbijt, geen keuken wel frigo ter beschikking) Van Salento naar Bogota
Van het hotel stappen wij een vijftal minuten naar het busstation. De kleine bus zit bomvol, maar wij mogen er toch nog bij. Minder dan 10 minuten verder stappen een groot aantal scholieren af en dan komen er gelukkig zetels vrij. In het busstation in Armenia kopen wij bustickets bij “Bolivariano”. Deze busmaatschappij zou voor een iets hogere prijs meer comfort aanbieden. Net zoals vorige reis slingert de bus zich door talrijke haarspeldbochten. Een aantal passagiers vragen opnieuw zakjes en moeten overgeven. Onze familie houdt deze keer gelukkig alles binnen. Salento-Terminal Armenia: 4.500 p.p. (kinderen aan halve prijs) Terminal Armenia – Terminal Salitre Bogota: 41.000 COP/p.p. (8 uur) Taxi busstation – Hotel Fatima: 30.000 COP (veel file) WCs: 1.200/p.p. Tinto op bus: 1000 COP Kaas + confituur (verkoper op bus): 2.000 COP
0 Reacties
Valle Cocora Met een jeep “Willyz” rijden wij naar de “Valle Cocora”. Dit is een populaire Amerikaanse jeep van tijdens W.O.II. Er zijn een negental zitplaatsen en ook nog een viertal staanplaatsen achteraan op de jeep. Deze jeep wordt vooral gebruikte in de koffiedriehoek: Manizales-Armenia-Perreira. In de vallei groeien de hoogste palmbomen ter wereld. Deze kunnen een hoogte tot wel 60 meter bereiken. Het is dan ook een prachtig uitzicht. Het is een mooie wandeling langs een aardeweg. Daarna steken wij tweemaal een rivier over via 2 hangbruggen. De weg kronkelt verder naar boven en wij volgen de voetstappen en paardenhoeven van onze voorgangers. Uiteindelijk stapten wij een 2,5 uur (met rustpauzes) en keerden daarna terug. Mogelijks is het ook mogelijk om een andere weg te nemen. Door in het begin aan de aardenweg rechtsaf te slaan (bord met “Entrada”) en zo langs een wandelpad langsheen de palmbomen te stappen. Dat merkten wij echter pas achteraf. Jeep – Willyz: 4.000 COP/p.p./rit (25 minuten) Ingang: gratis
Colombiaanse rittenwedstrijd Oro y Paz In de straat van ons hotel naar het centraal plein hangen fietsen en Colombiaanse vlaggen aan de huizen. Eerst is ons niet duidelijk waarom, maar dan horen wij dat op zaterdag de vijfde en voorlaatste rit van deze Colombiaanse rittenwedstrijd “Oro y Paz” (goud en vrede) eindigt op het centrale plein. Om 4:3O worden wij die dag wakker, want de organisatie is druk bezig met het plaatsen van de nadar hekkens en de reclameborden. Ook straathonden worden van straat gehaald en weg gevoerd. De dag voordien blijft er al veel volk in het dorp overnachten om ´s anderendaags de aankomst te zien. Die dag zijn wij net in de “Valle Cocora” en daarom zien we jammer genoeg niet de wedstrijd, want deze passeert voor onze hoteldeur. Vogels
Het kleurrijke bergdorpje Salento lijkt weggeplukt uit het paradijs. Felgroene bomen en zacht gras omhullen de steile bergen. De kerk voor het centraal plein straalt gezelligheid uit en de kleine straatjes trekken de toeristen aan en creëren een aangename sfeer. Op zondag is er op het "parque central" een artisanaal marktje. Belén laat een hennep tattoo plaatsen en Santiago vult zijn collectie steentjes aan. De restaurantjes in het dorp hebben allemaal forel op het menu staan, een lokale specialiteit. Ook wij proeven een schotel en het is lekker! 😊 Mirador Vanuit het dorp beklimmen wij de trappen van een Kruisweg. Op de heuvel hebben wij een schoon uitzicht over de groene vallei en Salento. Op de top koopt Belén een armbandje en wat verderop vermaakt een vrouw Santiago en Belén met het blazen van zeepbellen. Elke eerste zaterdag van de maand is er in het Parque Bolivar een artisanale markt. Naar deze dag keken wij uit om nog wat Colombiaanse souvenirs te kopen en naar België te sturen. Wij kopen steentjes, armbandjes, portemonneetjes, een handtas, een knuffel, oorbelletjes, spinnetjes, een hondje, … Er zijn een beperkt aantal buitenlandse toeristen, de meerderheid van kijk- en kooplustigen zijn Colombianen … Een 50 m verderop in de voetgangersstraat is er dagelijks ook een overdekte markt. De prijzen liggen hier een pak hoger dan bij de verkopers op de maandelijkse markt. Op een gewone dag loopt hier al veel politie, maar nu lijkt het erop dat hun aantal nog verdubbeld is. Voor de bezoekers en de standhouders zijn er zelfs mobiele toiletten voorzien Opa is jarig Opa Marcel wordt 72 jaar. Belén en Santiago maken een mooie tekening en wij bellen met elkaar. Dankzij de internet en skype-technologie slagen wij erin vanuit Colombia een ontbijtmand voor de jarige te bestellen ... :-) Naar de film De voorbije weken kregen wij de smaak opnieuw te pakken en wij gaan regelmatig naar de film. De filmzalen zijn hier vaak in een commercieel (shopping) centrum. Dit keer zien wij een leuke (teken)film van “Woody Wood Pecker” (El Pajaro Loco). Santiago en Belén worden verwend met een pot popcorn en een drankje. Mama en papa smullen en drinken mee … 😉 Ticket: 11.000 COP/p.p. Filmzaal: Royal Films bij het Planetarium (metrostation Universidad) Postpakket versturen naar België Voor de tweede maal deze reis versturen wij een postpakket naar huis. De eerste keer was in San Salvador. Wij nemen de tai naar het hoofdkantoor (Correos 4-72, Calle 72). Dit keer ging het inpakken van de doos vrij vlot. De inhoud werd niet gecontroleerd, maar wij moesten wel een vijftal formulieren invullen, waarop wij onder andere de inhoud en de waarde van de goederen moesten vermelden. Dat was uiteindelijk heel tijdrovend. Ook diende ergens op straat nog een kopie van mijn paspoort genomen worden, maar op mijn eenvoudige vraag wilden ze die kopie dan ook wel zelf nemen … De kostprijs voor het pakket werd berekend via een formule en afhankelijk van de “omvang” van de doos en het gewicht. Dit gebeurde per computer en de bediende kon het niet uitleggen … Voor 11 kg + doos: 280.000 COP (geregistreerd verzonden) Taxi naar “Correos 4-72”: 8.000 COP Taxi terug: 10.000 COP Parque Norte – Parque de diversion Het pretpark is niet vergelijkbaar met pretparken in België. Het is hier enorm verouderd en uiteindelijk zijn er maar een beperkt aantal attracties die (een beetje) modern en “cool” zijn … Niettemin zijn er enkele klassiekers waarmee de kindjes zich enorm amuseerden. De favorieten van de kinderen waren vooral de botsauto´s, de reuzeglijbaan en het bootje waarmee wij ons nat plensden bij de steile afdaling.
Van Medellín naar Salento Deze busreis is alvast de meest verschrikkelijke die wij tot nu toe meemaakten… Niet omwille van de veiligheid maar omwille van de ontelbare, scherpe haardspelbochten die heel snel werden genomen en waardoor Belén, Santiago en Analia moesten overgeven. Dat was ook het geval bij enkele andere passagiers en iedereen voelde zich de ganse reis heel ziek … Op de koop toe werd het een busreis van een negental uur, omdat de kortere weg (zes à zeven uur) onderbroken is wegens herstellingen aan een brug. Vanuit Medellín zijn er dagelijks maar enkele bussen die rechtstreeks naar Salento rijden. Een andere optie is een bus tot in Armenia en vandaar zijn er om de haverklap bussen die naar Salento vertrekken. Salento is heel klein en wij wandelen van het busstation naar ons hotel “Ciudad Segorbe”. Taxi naar Terminal Sur: 16.000 COP Bus Medellín – Salento: 47.000 COP/p.p. Onderweg naar de grote rots is er opnieuw politiecontrole en ditmaal met een drugshond. Een verdacht uitziende toerist wordt van de bus gehaald en met handen in de lucht en opengesperde benen tegen de bus geduwd. Hij word gefouilleerd, maar men vindt niets... De toerist en wij mogen opnieuw verder reizen... Vanuit de bus zien wij de reusachtige rots boven de omgeving uitsteken. De bus zet ons af aan een tankstation. We kopen er broodjes en drank. Er is ook een meneer, die reeds bustickets verkoopt voor de terugreis, maar wij wachten nog even, omdat wij het exacte uur voor de terugreis nog niet kennen. Vanaf het tankstation start het eerste deel van de wandeling. Een heuvel met trappen leidt ons naar de eigenlijke rots, waar je ook eten, drinken en toeristische prullaria kan kopen. In de rots is een dubbele trap (stijgen en dalen) geconstrueerd, vanwaar 659 trappen zorgen voor een hoogteverschil van 200 meter. Het is een stevige beklimming, we nemen rustig de tijd, het kost wel wat moeite, maar de beloning is navenant. Het uitzicht over de omgeving is letterlijk en figuurlijk adembenemend. Terug beneden brengt een motortaxi ons in een kleine 10 minuten naar het centrum van Guatapé. Wij kopen er eerst de bustickets voor de terugreis, want volgens onze reisgids raken (vooral in het weekend) de bussen soms volzet. Guatapé is een prachtig en gezellig, klein dorpje aan een kunstmatig meer. Wij slenteren wat door de kleurrijke straten. De huizen zijn er kleurrijk versierd met mensen, dieren, geometrische vormen, ... Metro Pradero – Terminal Norte (Caribe): 4 x 2.200 COP Bus Terminal Norte – Piedra de Peñol: 4 x 13.000 COP (2 uur) Ingang Piedra de Peñol: 3 x 18.000 COP (normaal moeten de kinderen dezelfde prijs betalen, maar men was zo vriendelijk om de kinderen aan 2 voor de prijs van 1 persoon binnen te laten). TUC TUC Piedra de Peñol – Guatapé: 15.000 COP (kleine 10 minuten) Bus Guatapé – Medellin (Terminal Norte): 4 x 14.000 COP (2 uur) Metro Terminal Norte - Pradero: 4 x 2.200 COP Cerro Nutibara De taxi brengt ons naar de top van de "Cerro Nutibara", een 80 meter hoge heuvel, vanwaar wij een schoon uitzicht hebben over Medellín en de omringende bergen. Wij zien er “Pueblito Paisa”, een “kopie” van een typisch bergdorp uit “Antioquia”, zoals deze regio hier heet. Na een ijsje wandelen wij via de trappen naar beneden. Santiago en Belén spelen er onderweg in een klein speeltuintje. Daar wij zijn wij opnieuw één van die mooie, kleine, roodzwarte vogeltjes. Wij wandelen naar het shoppingcentrum “Premium”. Onderweg zien wij weer de gevolgen van een motorongeluk. De hulpdiensten zijn reeds ter plaatse. In de supermarkt “Jumbo” kopen wij onze rugzak vol en in één van de talrijke fast food restaurantjes eten wij een “burrito” … Taxi (heen): 14.000 COP (naar top van de berg) Taxi (terug): 10.000 COP (van shopping center naar hotel) Santa Fe de Antioquia Op twee uur van Medellín ligt het koloniaal dorpje "Santa Fe de Antioquía". Het is er broeierig heet. Onder een loden zon slenteren wij door de smalle, geplaveide straatjes langsheen wit geschilderde en één verdieping tellende, statige huizen met mooi versierde balkons. We wandelen door de kleine straatjes tot aan enkele kerkjes De rand is omgeven door groene bossen en verderop zien we ons omringd door groene bergen. Het leven volgt hier een trage pas. Het is warm en de bewoners zitten te niksen op de deurstoep. We groeten elkaar en gaan dan weer verder. Vlakbij het centrale plein nemen wij een tuc tuc (motortaxi) en rijden wij naar de impressionante ophangbrug "Puente Occidente". In een klein kwartiertje zijn we aan de brug. Het is een 291 meter lange hangbrug, geconstrueerd van 1887 tot 1895. In 1978 werd het tot "nationaal monument" verklaard en bussen werden op de brug verbannen. Alleen klein verkeer mag nog over de brug passeren. De gemotoriseerde riksja wacht ons op langs de andere zijde van de brug. Wij hebben een klein half uurtje om de brug te verkennen en foto's te nemen. Taxi Hotel 61prado-Terminal Norte: 8.000 COP Bus naar Santa Fe de Antioquia: 10.000 COP/p.p. (enkele reis) Motortaxi naar “Puente Occidente”: 25.000 COP (15 minuten, heen en terug + half uur wachten inbegrepen) Metro “Terminal Norte” – Hotel 61prado: 2.200 COP/p.p./rit Aeroparque
Water en zon! Meer hebben Santiago en Belén niet nodig voor een ganse dag plezier. Het zwembadcomplex ligt op een dikke 5 kilometer van ons hotel en er is geen metrostation in de buurt. Wij nemen de taxi, maar zitten jammer genoeg lange tijd vast in het verkeer in de taxi zonder airco. Gelukkig kunnen wij daarna in het water afkoelen. Het complex is niet heel groot, maar best wel gezellig. Eén zwembad telt drie glijbanen, er is een golfbad, een kleiner kinderbad met korte glijbaantjes en een “Olympisch zwembad”. Zoals vooraf in de “reviews” gelezen zijn er heel wat regeltjes. Zo zijn badmutsen verplicht en wordt streng toegezien op het soort zwemkledij (moet uit lycra zijn). Belén mocht ook eerst niet op de glijbanen (omdat ze kleiner is dan 1m40), maar na wat aandringen mocht ze dan toch (onder mijn toezicht en verantwoordelijkheid) op de glijbaan … Na patatfriet met worst en nog een ijsje sluit het zwembad reeds om 16u00. Taxi: 14.000 COP (heen, veel verkeer) Aeroparque: 13.000 COP (> 1m40) en 8.000 (< 1m40) Badmuts: 2.400 COP/badmuts Taxi: 12.000 COP (terug) Met 3 miljoen inwoners is Medellín de 2de grootste stad van Colombia. Medellín is bekend als het "World Trade Centre" van de cocaïne. Pablo Escobar, de leider van het gewelddadige "Cartel de Medellín" is intussen vele jaren dood en zijn kartel is gedecimeerd. Jammer genoeg wordt Pablo Escobar door velen nog steeds als een held aanschouwd. Het toerisme pikt ook een graantje mee. Zijn familie heeft zijn huis tot een museum omgetoverd en er worden stadswandeltochten over zijn leven georganiseerd. De eerste dag in Medellín, na 13 uur op de nachtbus vanuit Cartagena, hebben wij nog energie om het stadscentrum te verkennen. Er zijn heel wat winkelwandelstraten en wij flaneren langs kathedraal, kerk en basiliek. Onderweg is er veel volk en evenals veel politie... Op straat is er zichtbare armoede: bedelaars, daklozen, drugsverslaafden, prostituees en travestieten die hun diensten aanbieden, ... Eén van de grotere supermarkten is “Exito”. Het lijkt op een Maxi GB, waar je voor van alles terecht kan. Van tandpasta tot autobanden en van brood tot televisietoestellen. Het lijkt alsof we in een Belgische supermarkt wandelen. Bij het betalen met de VISA-kaart vragen ze mijn paspoort. Deze keer zijn ze niet tevreden met een kopie, maar na 5 minuten aandringen, draaien ze toch bij … 😊 Mijn sandaal is stuk. Bij een lokale schoenenmaker herstellen (lijmen) ze de sandaal voor 3.000 COP (minder dan 1 euro). Parque Bolivar De kathedraal kijkt over het park uit. Deze zou wel eens het grootste Zuid-Amerikaanse, bakstenen, religieus gebouw kunnen zijn. Indrukwekkend! Prachtig vanbinnen en vanbuiten. De openstaande poort van de kathedraal geeft uit op het "Parque de Bolivar". In het park staat het standbeeld van generaal Simon Bolivar, die Colombia van het Spaanse juk bevrijdde. Het plein leeft, maar niet in de positieve zin. Er zit en slentert heel wat volk rond. Op bankjes delen ongewassen mannen in lompen hun sterke drank. Verkopers brengen snoepjes, sigaretten en gebakjes aan de man. Er is veel politie, die in groepjes van 2 of 3 een oogje in het zeil houdt. Op een plein bij het metrostation “Parque Berrio” geeft een theatergezelschap een voorstelling over “goede modaliteiten”... Plaza Botero Pal in het centrum komen wij op de "Plaza Botero" bij de bijzondere standbeelden van de Colombiaanse kunstenaar "Fernando Botero". Zijn stijl wordt gekenmerkt doordat bepaalde (lichaams)onderdelen "gezwollen" zijn.. Wij nemen er talloze foto´s … Is Medellín gevaarlijk? Wat zijn de gevaren van Medellín? Beroofd worden of een motorongeluk? Feit is dat wij 3 dagen op een rij getuige waren van drie motorongelukken. Twee keer werden slachtoffers met de ziekenwagen weggevoerd. De motorfietsen zijn in overtal in de stad aanwezig en wringen zich roekeloos aan hoge snelheid tussen de wagens. Gelukkig draagt 99% van de berijders een helm. Anderzijds lijkt het risico om beroofd te worden reëel aanwezig. Er sluipt heel wat armoede door de straten. Daklozen, bedelaars en drugsverslaafden verzamelen in pleintjes, parken, onder bruggen,... Veelal met niet meer dan lompen aan hun lijf. Prostituees hebben hun vaste plekken op straathoeken. De politie is talrijk aanwezig. Wij zagen ze meerdere keren jongeren fouilleren. Patrouillerend per 2 of 3, maar eens uit de toeristische buurt verdwijnen zij uit het straatbeeld... Als de avond valt, keren wij snel wandelend huiswaarts of nemen een taxi.. want echt veilig voelt het niet .. Transport in Medellin Op enkele minuten van het hostel is het metrostation “Prado”. Je krijgt er een kaart, waarop je “krediet” plaatst. Een metrorit kost er 2.200 COP/rit/p.p. Soms nemen wij een taxi voor ongeveer dezelfde prijs (4 x 2.200 COP), maar veelal merken wij dat de taxi vastzit in het verkeer en de metro veel sneller is. De metro stopt ook aan het busstation “Norte” (metrostation Caribe), vanwaar er busverbindingen zijn met onder andere Cartagena, Santa Fe de Antioquia, Guatapé, … Medellín telt 2 grote busstations. Eentje in het zuiden en een ander in het noorden. De 2 stations verbinden Medellín respectievelijk met het zuiden en het noorden van het land. Jardin Botanico De botanische tuin is een prachtige groene long in de miljoenenstad Medellín. De ingang is gratis en wij krijgen er een overdosis aan fauna en flora. Niet alleen bekoren de tientallen felgekleurde vlinders in de openlucht vlindertuin ons, maar ook een landschildpad, waterschildpadden, enkele leguanen, witte reigers, de eenden en diverse rood- en geel gekleurde vogels maken ons blij. Goedverzorgde wandelpaden kronkelen langs palmbomen, een woestijntuin met cactussen, ananasplanten, een kruidentuin om te ruiken en voelen en zelfs een medicijnentuin. De orchideeëntuin heeft een speciaal architectonisch ontwerp, ontworpen door een vriend van “Tio José”. Ingang botanische tuin: gratis Heenreis: er naar toe gewandeld, maar onderweg zagen wij veel armoede: daklozen, drugsverslaafden, kinderen met littekens, meisje dat op straat slaapt, … Dat voelde niet veilig aan, en wij zijn terug gekeerd met de metro. Metro: 2.200 COP/p.p./rit (2 stations afstand) Straatgraffiti Vlakbij de botanische tuin botsen wij op prachtige straatgraffiti. Nadat een politieman een 16-jarige graffitikunstenaar tijdens zijn werk doodschoot, worden nu projecten opgezet om deze jongeren aan te moedigen hun talenten te tonen. Parque Arvi Met de "Metrokabel" trekken wij naar het "Parque Arvi", een natuurpark op een hoogte van 2.600 meter. De metro brengt ons eerst tot aan de start van de "Metrokabel". Die "Metrokabel" brengt ons naar de wijk van "Santo Domingo" op 1 van de bergflanken van Medellín Het is een kabelbaansysteem voor massatransport dat dagelijks duizenden personen vervoert. Het hooggelegen bergdorp kwam zo in directe verbinding te staan met de grootstad "Medellín". Met hetzelfde ticket van de Metro kan rechtstreeks naar de kabelbaan tot “Santo Domingo” worden overgestapt. Vanuit de kabellift hebben wij een spectaculair uitzicht over Medellín, de omringende wijken en bergen. Wij zweven over sloppenwijken met voetballende kinderen. De illegale krotten zijn tegen de berghellingen aangedrukt. Het zijn arme buurten met kleine huisjes (krotjes) op steile bergflanken. De wijken zijn echte "villas" (gevaarlijke arme wijken) met kleine, willekeurige, steile paden of straatjes, te smal om een auto door te kunnen laten. Tien jaar geleden was “Santo Domingo” ons eindstation en bezochten wij deze wijk. Nu trekken wij verder naar “Parque Arvi”. Vanuit vogelperspectief genieten wij van een uniek zicht over de kruinen van de dennenbomen. In het “Parque Arvi” maken wij een mooie groene wandeling tot aan een idyllisch bergriviertje... Het is een plek waar vele jongeren gratis kamperen. Ingang: gratis (je kan wel betalende wandelingen met een gids doen) Metro: 2.200 COP/rit/p.p. Metrokabel: 5.500 COP/rit/p.p. WC: 1.000 COP/p.p. Parque Explora Op twee metrostations van ons hotel is een fascinerend en immens, interactief, technisch-wetenschappelijk park "Parque Explora". Tegen sluitingstijd moesten zij ons er buitengooien, want Santiago en Belén waren niet te stoppen met experimenteren.. Om te beginnen werd het begrip "pixels" verklaard door je lichaam tegen een muur van "nagels" (pixels) te drukken. Elke nagel is dan een pixel... Als je van vissen houdt, moet je zeker naar deze plek komen... en ook voor slangen, (gif)kikkers, salamanders, wandelende takken en zelfs kakkerlakken ben je hier op de juiste plaats... 🙂 Ook kwamen wij even terecht in Jurassic Park... Verder belanden wij in werelden van tijd, illusies, planetenstelsels, evenwicht, film, geluid, ... Het lijkt ook of de kinderen hier aan de toverdrank uit Alice in Wonderland zaten... Parque Explora: 25.500 COP/volwassene en 23.500 COP/kind Metro: 2.200 COP/p.p./rit (2 stations, vlakbij botanische tuin) Hotel 61Prado In Medellín verblijven wij in deze leuke plek "hotel 61prado". Het maakt dat wij ons verblijf in Medellín verlengen. Wij hebben een heel ruime kamer en dat doet deugd. Zelfs de badkamer is groter dan deze thuis in België... Om het hotel te betreden, worden wij eerst met de camera gecontroleerd en dan via een elektrisch te openen deur binnen gelaten. Dan komen wij in een afgesloten trapruimte. Nadien wordt ook nog een tweede deur elektrisch geopend om ons binnen te laten. Er worden dus heel wat veiligheidsmaatregelen genomen. Vanaf het dakterras van ons hotel is er een mooi uitzicht over Medellín. Er is echter geen schaduw, waardoor het er overdag heel warm is. Wij zien er de mooie, gele kerktorens van een kerk. Toen wij deze bezochten was er een misviering aan de gang. De vieringen hier in Colombia trekken nog steeds veel gelovigen. Wij vonden het de moeite om een kijkje te nemen. In het hotel is ook een restaurant, waar wij een paar keer eten. Het is niet heel goedkoop, maar het zijn voor ons budget nog steeds redelijke prijzen. Hotel 61prado: 90.000 COP/nacht (zeer ruime kamer uit 2 delen, ruime badkamer, ventilators, geen ontbijt, driedubbel bed en 2 x 1,5 bed, dakterras met mooi uitzicht maar geen schaduw, keuken en frigo gemeenschappelijk) Van Cartagena naar Medellín
De laatste uren naar Medellín kronkelt de weg heen en weer langsheen kleine dorpjes. De zon komt op achter de groene, mistige bergen. Boeren met cowboy hoed stappen naar hun land. De nachtbus stopt nog voor ontbijt in een wegrestaurant. Santiago en Belén kozen voor lekker maar taai rekkervlees op een stokje... Samen met patatjes in de schil. Taxi “Terminal Norte”-Hotel 61prado: 8.000 COP |
AuteurSchrijf iets over uzelf. Maak u geen zorgen over toeters en bellen, een overzichtje volstaat. Archieven
Maart 2018
Categorieën |